Για να γράψεις

Μου έλεγε ότι για να γράψεις ποιήματα
πρέπει να έχεις διαβάσει έναν τόνο ποιήματα,
κι ακόμη και τότε δε θα είσαι έτοιμος
να γράψεις τίποτα αξιολογο.
Αλλά να ‘μαι εδώ, γεμάτος εγωισμό και οργή
να μη μπορώ να συγκρατήσω τιποτα απο τα δυο.
Γιατί όσες φορές κατάπια την οργή μου καυτή,
πριν προλαβει να κρυώσει,
κατέληξα με μια τρύπα στο στομάχι
κι έναν κατεστραμμένο εισοφαγο.
Κι όσες φορές κλωτσησα τον εγωισμό μου στ’ αρχίδια,
κατέληξα με 2 μπάλες στο λαιμό
και 4 μάτια δακρυσμενα από την αδικία.
Έζησα 3 ζωές, προσπαθώντας να πνίξω τις παρορμήσεις μου
κι έφτανα πάντα να ψιθυρίζω ένα “άντε γαμήσου” στο κενό.
Σημερα ειπα ας γράψω μερικές λέξεις
μπας και πάρω καμιά ανάσα.
Και δεν πήρα, αλλά τουλάχιστον κοροιδεύω
αυτόν το μαλάκα που στέκεται πάνω από το κεφάλι μου.
Κι αν θες να με κρίνεις, μιλά πρώτα σ’ αυτόν
που μου έλεγε ότι για να γράψεις ποιήματα
πρέπει να έχεις διαβάσει έναν τόνο ποιήματα,
κι ακόμη και τότε δε θα είσαι έτοιμος
να γράψεις τίποτα αξιολογο.
Εγω την τελευταία φορά,
όπως κάθε -δική μου- τελευταία φορά,
τον έφτυσα στα μούτρα και δεν γύρισα πίσω ποτέ.
Θα γυρίσω κάποτε με μια βαλίτσα γραπτά,
σίγουρα δίχως μάτια.
Θα ελπίζω ως τότε να δουλεύουν τα χέρια μου,
κι αυτός να μην έχει πεθάνει.
Όπως και να χει δεν έγραψα ποτέ
για να ζήσω τις φαμφάρες μου
μέσα από το πληκτρολόγιο.
Μια ψυχή κοπανούσα μόνιμα στον τοιχο,
επειδή δεν ήξερα τι να την κάνω.

Α.Α.